شکل۴-۲۹: مقایسه میانگین اثر متقابل شوری با اسید سالیسیلیک بر میزان کلر برگ و ریشه در دو رقم انگور. رقم قرهشانی: a1، رقم تامپسونسیدلس: a2، شاهد: b1، شوری ۲۵: b2، شوری ۵۰: b3، شوری ۷۵: b4 و شوری ۱۰۰ میلیمولار: b5.
۴-۵-۴- تاثیر شوری و سدیم نیتروپروسید و برهمکنش آنها بر میزان یونهای کلر برگ و ریشه
در این پژوهش، میزان غلظت یونهای کلر در برگ و ریشه در هر دو رقم، با افزایش شوری، به میزان قابل توجهی افزایش یافت. میزان کلر برگ، در رقم تامپسونسیدلس، بدون کاربرد سدیم نیتروپروسید، در سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار، بهترتیب، ۲۷/۴ و ۷۶/۵ برابر شاهد و در تیمار ۱۰۰ میلیمولار شوری، ۴۳/۸ برابر شاهد بود، اما میزان این یون، در برگ، در رقم قرهشانی بدون کاربرد سدیم نیتروپروسید در سطوح شوری ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار، بهترتیب، ۰۶/۳، ۴/۳ و ۶۱/۴ برابر شاهد بود (شکل ۴-۳۰).
میزان کلر برگ در قرهشانی با کاربرد سدیم نیتروپروسید، با غلظت ۵/۱ میلیمولار، در سطح شوری ۵۰ میلیمولار،۶۲/۱ برابر شاهد، در شوری ۷۵ میلیمولار، ۵۲/۲ برابر شاهد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار به ۱۹/۴ برابر شاهد رسید، اما در تامپسونسیدلس، میزان کلر برگ با کاربرد غلظت مشابه سدیم نیتروپروسید در سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار بهترتیب، ۱/۲ و ۷/۳ برابر شاهد و در تیمار ۱۰۰ میلیمولار شوری، به ۲۴/۸ برابر شاهد رسید. در قرهشانی، تفاوتی بین غلظتهای ۱ و ۵/۱ میلیمولار سدیم نیتروپروسید، از نظر تأثیر بر کاهش کلر برگ، دیده نشد، اما در رقم تامپسونسیدلس از این لحاظ (به استثناء شوری ۱۰۰ میلیمولار)، غلظت ۵/۱ میلیمولار سدیم نیتروپروسید موفقتر بود (شکل۴-۳۰).
در قرهشانی، میزان کلر ریشه بدون کاربرد سدیم نیتروپروسید در سطوح شوری ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار، بهترتیب ۷۲/۲، ۶۴/۳ و ۹۹/۵ برابر شاهد بود، اما با کاربرد سدیم نیتروپروسید، با غلظت ۵/۱ میلیمولار، میزان این یون در ریشه در سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار به ۸۴/۱ و ۵۳/۲ برابر شاهد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار به ۹/۴ برابر شاهد رسید، که بدین ترتیب این ترکیب توانست غلظت کلر ریشه را تا حدودی کاهش دهد.
در تامپسونسیدلس، بدون کاربرد سدیم نیتروپروسید، میزان کلر ریشه در سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار بهترتیب، ۹/۲ و ۲۴/۳ برابر شاهد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۰۱/۴ برابر شاهد بود، اما با کاربرد سدیم نیتروپروسید با غلظت ۵/۱ میلیمولار، میزان کلر ریشه، در این رقم در شوری ۵۰ میلیمولار به ۲/۲ برابر، در شوری ۷۵ میلیمولار، به ۴۶/۲ برابر و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، به ۱۵/۳ برابر شاهد رسید. کاربرد سدیم نیتروپروسید، تا حدودی توانست میزان کلر برگ و ریشه را به ویژه در سطوح شوری پایین، کاهش دهد (شکل۴-۳۰).
شکل ۴-۳۰: مقایسه میانگین اثر متقابل شوری با سدیم نیتروپروسید بر میزان کلر برگ و ریشه در دو رقم انگور. رقم قرهشانی: a1، رقم تامپسونسیدلس: a2، شاهد: b1، شوری ۲۵: b2، شوری ۵۰: b3، شوری ۷۵: b4 و شوری ۱۰۰ میلیمولار: b5.
۴-۵-۵- تاثیر شوری و اسید سالیسیلیک و برهمکنش آنها بر میزان نیترات برگ و ریشه
نتایج این پژوهش، حاکی از آن است که تیمارهای شوری به ویژه در سطوح شوری بالا، به طور معنیداری باعث کاهش میزان نیترات برگ و ریشه گردید. کمترین میزان نیترات در برگ و ریشه، در تیمار شوری ۱۰۰ میلیمولار NaCl مشاهده شد. میزان نیترات برگ، در رقم تامپسونسیدلس، بدون کاربرد اسید سالیسیلیک در تیمارهای شوری ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار در مقایسه با شاهد، بهترتیب ۹/۵۲، ۳۷/۶۳ و ۰۹/۷۲ درصد، کاهش نشان داد. میزان این یون در برگ، در رقم قرهشانی، در تیمارهای شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار، به ترتیب ۴۶/۳۴ و ۵/۵۶ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۵/۶۹ درصد کاهش داشت (شکل۴-۳۱).
کاربرد اسید سالیسیلیک، تأثیر خوبی بر کاهش اثرات منفی شوری بر میزان نیترات برگ و ریشه داشت. میزان کاهش نیترات برگ، در قرهشانی با کاربرد اسید سالیسیلیک، با غلظت ۳۰۰ میلیگرم در لیتر در تیمار شوری ۵۰ میلیمولار، ۶۹/۱۴ درصد، در شوری ۷۵ میلیمولار، ۸۱/۲۸ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۱۹/۵۸ درصد در مقایسه با شاهد بود، اما میزان کاهش نیترات برگ در تامپسونسیدلس، با کاربرد غلظت مشابه اسید سالیسیلیک، در سطوح شوری ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار بهترتیب ۲۶/۲۳، ۴/۳۱ و ۴۶ درصد در مقایسه با شاهد رسید (شکل۴-۳۱). در هر دو رقم (به استثناء شوری ۵۰ میلیمولار در تامپسونسیدلس)، تفاوت معنیداری، بین غلظتهای ۲۰۰ و ۳۰۰ میلیگرم در لیتر اسید سالیسیلیک، از لحاظ تأثیر، بر میزان یونهای نیترات برگ، مشاهده نگردید.
میزان کاهش نیترات ریشه، در قرهشانی، بدون کاربرد اسید سالیسیلیک، در تیمار شوری ۵۰ میلیمولار، ۲۸/۴۱ درصد، در ۷۵ میلیمولار ۰۵/۴۱ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار ۶/۵۰ درصد، در مقایسه با شاهد بود، اما در رقم تامپسونسیدلس، میزان کاهش نیترات ریشه در تیمارهای شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار بهترتیب ۴۰ و ۲۹/۵۸ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۵۲/۷۱ درصد در مقایسه با شاهد بود (شکل ۴-۳۱).
با کاربرد اسید سالیسیلیک، با غلظت ۳۰۰ میلیگرم در لیتر، میزان نیترات ریشه در قرهشانی در مقایسه با شاهد در تیمار شوری ۵۰ میلیمولار، ۷۸/۱۲ درصد، کاهش و در تیمارهای شوری ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار بهترتیب، ۰۷/۳۰ و ۴۱/۳۹ درصد کاهش نشان داد، اما در رقم تامپسونسیدلس، با کاربرد غلظت مشابه اسید سالیسیلیک، میزان کاهش نیترات ریشه در مقایسه با شاهد، در تیمار شوری ۵۰ میلیمولار، ۴۸/۱۰ درصد، در شوری ۷۵ میلیمولار،۳۲ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۰۸/۵۴ درصد مشاهده گردید.
شکل ۴-۳۱: مقایسه میانگین اثر متقابل شوری با اسید سالیسیلیک بر میزان نیترات برگ و ریشه در دو رقم انگور. رقم قرهشانی: a1، رقم تامپسونسیدلس: a2، شاهد: b1، شوری ۲۵: b2، شوری ۵۰: b3، شوری ۷۵: b4 و شوری ۱۰۰ میلیمولار: b5.
۴-۵-۶- تاثیر شوری و سدیم نیتروپروسید و برهمکنش آنها بر میزان نیترات برگ و ریشه
بدون کاربرد سدیم نیتروپروسید، میزان نیترات برگ و ریشه در هر دو رقم در اثر تیمارهای شوری به طور معنیداری کاهش یافت، بهطوری که میزان کاهش نیترات برگ در قرهشانی، در تیمارهای شوری ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار بهترتیب، ۲۹/۳۵ و ۱۸/۶۱ و ۶۵/۶۷ درصد و در تامپسونسیدلس در شوری ۵۰ میلیمولار، ۲۸/۵۰ درصد، در شوری ۷۵ میلیمولار، ۶۴/۶۳ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۲/۶۸ درصد در مقایسه با شاهد بود (شکل۴-۳۲).
با کاربرد سدیم نیتروپروسید، درصد کاهش نیترات در برگ و ریشه، کاهش یافت. میزان کاهش نیترات برگ، در تامپسونسیدلس با کاربرد سدیم نیتروپروسید، با غلظت ۵/۱ میلیمولار، در سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار بهترتیب، ۳/۲۳ و ۸۲/۳۱ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۱۶/۴۷ درصد رسید، اما در قرهشانی، میزان کاهش نیترات برگ، در شوری ۵۰ میلیمولار، ۳۵/۲۲ درصد، در شوری ۷۵ میلیمولار، ۴۱/۲۹ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۷/۵۴ درصد شد. در هر دو رقم، تفاوت معنیداری، بین غلظتهای ۱ و ۵/۱ میلیمولار سدیم نیتروپروسید، از لحاظ تأثیر، بر میزان یونهای نیترات برگ، مشاهده نگردید.
میزان کاهش نیترات ریشه، در رقم تامپسونسیدلس، بدون کاربرد سدیم نیتروپروسید، در سطوح شوری ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار، در مقایسه با شاهد بهترتیب ۶/۵۶، ۱۵/۶۴ و ۶۸ درصد و در رقم قرهشانی، میزان کاهش این شاخص در سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار بهترتیب، ۷۶/۳۷ و ۱۵/۵۳ و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۶۸ درصد بود. اما با کاربرد سدیم نیتروپروسید، با غلظت ۵/۱ میلیمولار، میزان کاهش نیترات ریشه، در قرهشانی، در مقایسه با شاهد، در سطح شوری ۵۰ میلیمولار، ۸/۹ درصد و در شوری ۷۵ میلیمولار، ۰۸/۲۳ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۱۹/۵۱ درصد رسید، همچنین در رقم تامپسونسیدلس، میزان کاهش این یون در ریشه، با کاربرد غلظت مشابه سدیم نیتروپروسید، در مقایسه با شاهد، در سطوح شوری ۵۰، ۷۵ میلیمولار، بهترتیب، ۹۸/۱۶ و ۶۳/۲۷ درصد و در ۱۰۰ میلیمولار، به ۱۷/۴۷ درصد رسید. در هر دو رقم (به استثناء شوری ۵۰ میلیمولار در قرهشانی)، تفاوتی بین غلظتهای ۱ و ۵/۱ میلیمولار سدیم نیتروپروسید، از نظر تأثیر بر کاهش اثرات منفی شوری بر میزان نیترات برگ و ریشه، مشاهده نشد (شکل ۴-۳۲).
شکل ۴-۳۲: مقایسه میانگین اثر متقابل شوری با سدیم نیتروپروسید بر میزان نیترات برگ و ریشه در دو رقم انگور. رقم قرهشانی: a1، رقم تامپسونسیدلس: a2، شاهد: b1، شوری ۲۵: b2، شوری ۵۰: b3، شوری ۷۵: b4 و شوری ۱۰۰ میلیمولار: b5.
۴-۵-۷- تاثیر شوری و اسید سالیسیلیک و برهمکنش آنها بر میزان پتاسیم برگ و ریشه
شوری به ویژه در سطوح ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار، تأثیر معنیداری بر کاهش میزان پتاسیم (K+) در برگ و ریشه در هر دو رقم داشت. با کاربرد اسید سالیسیلیک تا حدودی، از تأثیر شوری بر میزان پتاسیم برگ و ریشه، کاسته شد. میزان کاهش یونهای پتاسیم برگ، بدون کاربرد اسید سالیسیلیک در رقم قرهشانی، در سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار، بهترتیب، ۷۶/۴۳ و ۸۸/۶۱ درصد و در شوری۱۰۰ میلیمولار ۳۱/۶۸ درصد بود. در رقم تامپسون سیدلس، بدون کاربرد اسید سالیسیلیک، میزان کاهش این یون در برگ، در شوری ۵۰ میلیمولار، ۸۸/۴۶ درصد، در شوری ۷۵ میلیمولار، ۷۸/۶۰ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۲۲/۷۳ درصد در مقایسه با شاهد بود (شکل ۴-۳۳).
میزان کاهش پتاسیم برگ در تامپسون سیدلس، با کاربرد اسید سالیسیلیک، با غلظت ۳۰۰ میلیگرم در لیتر در مقایسه با شاهد در شوری ۵۰ میلیمولار به ۴۵/۲۸ درصد، و در شوری ۷۵ میلیمولار به ۶۸/۵۴ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، به ۶۹ درصد رسید. در قرهشانی، با کاربرد تیمار مشابه اسید سالیسیلیک، میزان کاهش این یون در برگ، در مقایسه با شاهد در سطوح شوری ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار بهترتیب، ۲۵/۹، ۰۷/۲۷ و ۱۷/۳۱ درصد شد.
در قرهشانی، میزان کاهش پتاسیم ریشه، بدون کاربرد اسید سالیسیلیک در سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار بهترتیب، ۳۸/۱۲ و ۹/۶۰ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۶/۶۸ درصد بود، اما در تامپسونسیدلس، میزان کاهش این شاخص، بدون کاربرد اسید سالیسیلیک، در ریشه در سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار بهترتیب ۴۰ و ۰۲/۶۱ و ۳۵/۶۵ درصد، بود. میزان کاهش پتاسیم در ریشه در تامپسونسیدلس، با کاربرد اسید سالیسیلیک با غلظت ۳۰۰ میلیگرم در لیتر، در سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار بهترتیب، ۴۶/۲۴ و ۷۳/۲۸ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۲۴/۴۷ درصد بود، همچنین، میزان کاهش این یون در ریشه، در قرهشانی، با کاربرد اسید سالیسیلیک، با غلظت مشابه، در تیمارهای شوری ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار بهترتیب ۸۴/۶، ۲۹/۲۰ و ۴۸/۴۴ درصد در مقایسه با شاهد بود (شکل ۴-۳۳).
در تامپسونسیدلس (به استثناء شوری ۲۵ میلیمولار در برگ)، تفاوتی بین دو غلظت ۲۰۰ و ۳۰۰ میلیگرم در لیتر اسید سالیسیلیک، از لحاظ تأثیر بر میزان پتاسیم برگ و ریشه، مشاهده نشد. در تامپسونسیدلس، کاربرد اسید سالیسیلیک، در سطح شوری ۱۰۰ میلیمولار، تأثیر معنیداری، بر کاهش اثرات منفی شوری بر میزان پتاسیم برگ نداشت.
شکل ۴-۳۳: مقایسه میانگین اثر متقابل شوری با اسید سالیسیلیک بر میزان پتاسیم برگ و ریشه در دو رقم انگور. رقم قرهشانی: a1، رقم تامپسونسیدلس: a2، شاهد: b1، شوری ۲۵: b2، شوری ۵۰: b3، شوری ۷۵: b4 و شوری ۱۰۰ میلیمولار: b5.
۴-۵-۸- تاثیر شوری و سدیم نیتروپروسید و برهمکنش آنها بر میزان پتاسیم برگ و ریشه
کاربرد سدیم نیتروپروسید تأثیر خوبی بر کاهش تأثیر منفی شوری به ویژه، در سطوح پایین شوری، بر میزان پتاسیم برگ و ریشه در هر دو رقم داشت. بدون کاربرد سدیم نیتروپروسید، میزان پتاسیم برگ، در تامپسونسیدلس در تیمار شوری ۵۰ میلیمولار، ۷۸/۵۱ درصد، در شوری ۷۵ میلیمولار، ۱۶/۶۴ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۱۱/۷۰ درصد شاهد بود، اما در قرهشانی، میزان کاهش این شاخص، بدون کاربرد سدیم نیتروپروسید، در تیمارهای شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار در مقایسه با شاهد بهترتیب، ۷/۴۹ و ۴۸/۶۲ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۱۹/۷۱ درصد شاهد بود (شکل۴-۳۴).
میزان کاهش پتاسیم برگ در تامپسون سیدلس با کاربرد سدیم نیتروپروسید، با غلظت ۵/۱ میلیمولار، در سطوح شوری ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار، در مقایسه با شاهد بهترتیب به ۳۷/۲۱، ۲۳/۴۹ و ۸۳/۶۱ درصد رسید و در قرهشانی میزان کاهش این یون در برگ، در تیمار مشابه سدیم نیتروپروسید، در سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار، بهترتیب، ۶/۵ و ۵۲/۲۸ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۵۷/۴۷ درصد شاهد شد. در هر دو رقم، در تمامی تیمارهای شوری (به استثناء ۵۰ میلیمولار)، تفاوتی بین غلظتهای ۱ و ۵/۱ میلیمولار سدیم نیتروپروسید، از لحاظ تأثیر بر کاهش اثرات منفی شوری، بر کاهش پتاسیم برگ مشاهده نگردید.
میزان کاهش پتاسیم ریشه، در قرهشانی، بدون کاربرد سدیم نیتروپروسید، در شوری ۵۰ میلیمولار، ۶۲/۳۲ درصد، در شوری ۷۵ میلیمولار، ۹/۶۹ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۳۸/۷۹ درصد شاهد بود، اما در تامپسونسیدلس، میزان کاهش این یون در ریشه، بدون کاربرد سدیم نیتروپروسید، در تیمارهای شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار، ۶/۳۶ و ۷۳/۶۵ و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۳۶/۷۲ درصد در مقایسه با شاهد بود. میزان کاهش پتاسیم ریشه، در تامپسونسیدلس با کاربرد سدیم نیتروپروسید، با غلظت ۵/۱ میلیمولار، در تیمار شوری ۵۰ میلیمولار ۶۳/۱۶ درصد، در شوری ۷۵ میلیمولار، ۹۳/۲۲ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۷۶/۵۲ درصد در مقایسه با شاهد شد، اما میزان کاهش این یون در ریشه در قرهشانی، در تیمار مشابه سدیم نیتروپروسید، در سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار بهترتیب، ۰۶/۳۰ و ۴۱/۳۶ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۳/۶۶ درصد شاهد شد (شکل ۴-۳۴).
شکل۴ -۳۴: مقایسه میانگین اثر متقابل شوری با سدیم نیتروپروسید بر میزان پتاسیم برگ و ریشه در دو رقم انگور. رقم قرهشانی: a1، رقم تامپسونسیدلس: a2، شاهد: b1، شوری ۲۵: b2، شوری ۵۰: b3، شوری ۷۵: b4 و شوری ۱۰۰ میلیمولار: b5.
۴-۵-۹- تاثیر شوری و اسید سالیسیلیک و برهمکنش آنها بر نسبت پتاسیم به سدیم برگ و ریشه
نتایج این پژوهش بیانگر آن است که با افزایش شوری (به ویژه در سطوح شوری ۵۰ تا ۱۰۰ میلی مولار) نسبت K+/Na+ در برگ و ریشه در هر دو رقم به طور معنی داری کاهش یافته است. کاربرد غلظتهای مختلف اسید سالیسیلیک در سطوح شوری ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلی مولار، تاثیر معنی داری از لحاظ آماری بر کاهش اثرات منفی شوری بر نسبت K+/Na+ در برگ در مقایسه با شاهد نداشته است، اما در ریشه های هر دو رقم، در سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلی مولار، غلظت ۳۰۰ میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک از این لحاظ بهتر بود (شکل۴-۳۵).
شکل۴-۳۵: مقایسه میانگین اثر متقابل شوری با اسید سالیسیلیک بر نسبت پتاسیم به سدیم برگ و ریشه در دو رقم انگور. رقم قرهشانی: a1، رقم تامپسونسیدلس: a2، شاهد: b1، شوری ۲۵: b2، شوری ۵۰: b3، شوری ۷۵: b4 و شوری ۱۰۰ میلیمولار: b5.
۴-۵-۱۰- تاثیر شوری و سدیم نیترو پروسید و برهمکنش آنها بر نسبت پتاسیم به سدیم برگ و ریشه
در این پژوهش نسبت K+/Na+ با افزایش شوری در هر دو رقم در برگ و ریشه کاهش معنی داری نشان داد. کاربرد سدیم نیترو پروسید در سطوح بالای شوری (۷۵ و ۱۰۰ میلی مولار) از لحاظ آماری تاثیر معنی داری بر نسبت K+/Na+ در برگ و ریشه نداشت (شکل۴-۳۶).
شکل۴-۳۶: مقایسه میانگین اثر متقابل شوری با سدیم نیتروپروسید بر نسبت پتاسیم به سدیم برگ و ریشه در دو رقم انگور. رقم قرهشانی: a1، رقم تامپسونسیدلس: a2، شاهد: b1، شوری ۲۵: b2، شوری ۵۰: b3، شوری ۷۵: b4 و شوری ۱۰۰ میلیمولار: b5.
۴-۵-۱۱- تاثیر شوری و اسید سالیسیلیک و برهمکنش آنها بر میزان کلسیم برگ و ریشه
یافتههای این پژوهش، نشان داد که میزان کلسیم برگ و ریشه در هر دو رقم، با افزایش شوری، کاهش معنیداری پیدا نموده است. میزان کاهش کلسیم برگ، در تامپسون سیدلس، بدون کاربرد اسید سالیسیلیک، در تیمارهای شوری ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار بهترتیب، ۷۶/۳۷ و ۴۲/۴۹ درصد، در مقایسه با شاهد بود، اما با کاربرد اسید سالیسیلیک، با غلظت ۳۰۰ میلیگرم در لیتر، میزان کاهش کلسیم برگ، در این رقم در شوری ۷۵ میلیمولار، به ۴/۲۸ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، به ۵۸/۳۸ درصد، در مقایسه با شاهد رسید (جدول۴-۵).
میزان کاهش کلسیم برگ، در قرهشانی، بدون کاربرد اسید سالیسیلیک، در شوری ۷۵ میلیمولار، ۲۷ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۱۸/۳۳ درصد، در مقایسه با شاهد بود، اما در این رقم، میزان کاهش این یون در برگ با کاربرد اسید سالیسیلیک با غلظت ۳۰۰ میلیگرم در لیتر در مقایسه با شاهد در تیمارهای شوری ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار بهترتیب به ۰۳/۱۴ و ۶۱/۱۹ درصد رسید. در قرهشانی، در تمامی سطوح شوری و در تامپسونسیدلس نیز به استثناء سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلیمولار در بقیه سطوح شوری تفاوتی بین غلظتهای ۲۰۰ و ۳۰۰ میلیگرم در لیتر از این لحاظ مشاهده نشد.
میزان کاهش کلسیم ریشه، در قرهشانی، بدون کاربرد اسید سالیسیلیک، در مقایسه با شاهد، در شوری ۷۵ میلیمولار، ۳۲/۴۰ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۴/۵۳ درصد بود، اما در تامپسونسیدلس، میزان این شاخص بدون کاربرد اسید سالیسیلیک، در شوری ۷۵ میلیمولار، ۴۴/۶۵ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۰۵/۶۸ درصد کاهش داشت. با کاربرد اسید سالیسیلیک، با غلظت ۳۰۰ میلیگرم در لیتر میزان کلسیم ریشه در قرهشانی، در سطوح شوری ۷۵ و ۱۰۰ میلیمولار، بهترتیب ۱۱/۱۲ و ۷۶/۵۲ درصد کاهش نسبت به شاهد نشان داد، در رقم تامپسونسیدلس در شوری ۷۵ میلیمولار، ۰۷/۵۲ درصد و در شوری ۱۰۰ میلیمولار، ۲۴/۵۱ درصد کاهش در مقایسه با شاهد نشان داد. در قرهشانی، تفاوت معنیداری بین غلظتهای ۲۰۰ و ۳۰۰ میلیگرم در لیتر اسید سالیسیلیک، از لحاظ تأثیر بر میزان کلسیم برگ و ریشه دیده نشد، اما در تامپسونسیدلس به استثناء سطوح شوری ۵۰ و ۷۵ میلی مولار در برگ و شوری ۵۰ میلی مولار در ریشه، در بقیه سطوح تفاوت معنیداری بین غلظتهای ۲۰۰ و ۳۰۰ میلیگرم در لیتر اسید سالیسیلیک، از لحاظ تأثیر بر میزان کلسیم برگ و ریشه دیده نشد (جدول۴-۵).
جدول۴-۵: مقایسه میانگین اثر متقابل شوری با اسید سالیسیلیک بر میزان کلسیم، منیزیم، آهن و روی برگ و ریشه در دو رقم انگور.
روی (mg/kg DW) | آهن (mg/kg DW) |
آخرین نظرات