جایگاه کارشناس (خبره) از دیدگاه فقه و حقوق موضوعه- قسمت ۵۶
- همانجا. ↑
- محمدجعفر جعفری لنگرودی، مبسوط در ترمینولوژی حقوق، پیشین، ج۴، ص۲۵۳۵. ↑
- «رَخَّصَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) فِی الْعَرَایَا بِأَنْ تُشْتَرَى بِخِرْصِهَا تَمْراً» (ابیجعفر محمدبنیعقوب بناسحاق الکلینیالرازی (الشیخ الکلینی)، الکافی(تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ه.ش، چاپ چهارم، ج۵) ص۲۷۶؛ محمدحسن النجفی، جواهرالکلام (تهران: دارالکتب الاسلامیه،۱۳۶۸ ه.ش، چاپ نهم، ج۲۴) ص۹۴ ؛ وهمو، جواهرالکلام (تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۲ه.ش، چاپ سوم، ج ۴۰) ص ۲۱۴). ↑
- محمدجعفر جعفری لنگرودی ، مبسوط در ترمینولوژی حقوق (تهران: گنج دانش، ۱۳۷۸، چاپ دوم، ج۳) ص۱۷۸۱. ↑
- محمدجعفر جعفری لنگرودی ، دایرۀالمعارف علوم اسلامی قضایی، پیشین، ج۱، ص ۵۵۴. ↑
- همانجا. ↑
- اسماعیل بن حماد الجوهری، الصحاح (بیروت: دارالعلم للملایین، ۱۴۰۷ه.ق، چاپ چهارم، ج۴) ص۱۴۱۹؛ فخرالدین الطریحی، مجمع البحرین )([ بیجا]: مکتب النشر الثقافۀ الاسلامیه، ۱۴۰۸ه.ق، چاپ دوم، ج۳) ص۵۶۰. ↑
- علیاکبر دهخدا، پیشین، ج۱۲، ص۱۷۸۳۲. ↑
- «الذی یتتبع الاثار ویعرفها ویعرف شبه الرجل به اخیه وابیه» (ابنمنظور، لسانالعرب (بیروت: داراحیاءالتراث العربی، ۱۴۰۸ه.ق، چاپ اول، ج۱۱) ص۳۴۹ ؛ ر.ک: ابیجعفر محمد بنعلیبنالحسین بنبابویه القمی (الشیخالصدوق)، من لایحضرهالفقیه (قم: منشورات جماعۀالمدرسین، ۱۴۰۴ه.ق، چاپ دوم، ج۳) ص۵۰). ↑
- علیاکبر دهخدا، پیشین، ج ۱۱، ص۱۷۲۷۹. ↑
- خلیل جر، فرهنگ لاروس، ترجمهی سید حمید طبیبیان (تهران: امیرکبیر، ۱۳۸۲، چاپ سیزدهم، ج۲) ص ۱۶۰۸. ↑
- محمدجعفر جعفری لنگرودی، مبسوط در ترمینولوژی، پیشین، ج۴، ص۲۸۲۵. ↑
- از جمله قراین و امارات خاص آن است که مدت حمل از زمان وقوع وطی کمتر از شش ماه و بیشتر از ۹ ماه نباشد. ↑
- «لا عبرۀ بالقیافۀ فی مذهبنا» (محمدحسن النجفی، جواهرالکلام، پیشین، ج۴۰، ص۵۱۵). ↑
- محمدجعفر جعفری لنگرودی، دایرۀالمعارف علوم اسلامی قضایی، پیشین، ج ۲، ص ۹۴۷. ↑
- «لَا نَأْخُذُ بِقَوْلِ عَرَّافٍ وَ لَا قَائِفٍ» (الحر العاملی، وسایلالشیعه (قم: مؤسسۀ آلالبیت علیهمالسلام لاحیاءالتراث، ۱۴۰۹ه.ق، چاپ اول، ج۲۷)ص۳۷۸؛ وهمو، وسایلالشیعه (قم: مؤسسۀ آلالبیت علیهمالسلام لاحیاءالتراث، ۱۴۰۹ه.ق، چاپ اول،ج۱۱) ص۳۷۱)؛ ابیجعفر محمد بنعلیبنالحسین بنبابویه القمی (الشیخالصدوق)، من لا یحضرهالفقیه (قم: جامعهی مدرسین، ۱۴۱۳ه.ق، ج ۳) ص ۵۰. ↑
- «عَنْ عَلِیِّ بْنِأَبِیطَالِبٍ (ع) أَنَّهُ قَالَ: مِنَ السُّحْتِ ثَمَنُ الْمَیْتَۀ إِلَى أَنْ قَالَ وَ أَجْرُ الْکَاهِنِ إِلَى أَنْ قَالَ وَ أَجْرُ الْقَائِفِ» (حسین بن محمدتقی النوریالطبرسی (محدثالنوری)، مستدرکالوسایل (قم: مؤسسۀ آلالبیت علیهمالسلام، ۱۴۰۸ه.ق، چاپ اول، ج۱۳) ص۱۱۰). ↑
- «من سمع قول قائف او کاهن او ساحر، فصدّقه، اکبّه الله علی منخریه فی النار» (زین الدین بن علی العاملی (الشهیدالثانی)، مسالک الافهام (قم: مؤسسۀ المعارفالاسلامیه، ۱۴۱۹ه.ق، چاپ اول، ج ۱۴) ص۱۴۷؛ محمدحسن النجفی، جواهرالکلام، پیشین، ج۴۰، ص ۵۱۵).«البته این روایت را تنها شهید ثانی در مسالک و صاحب جواهر از قول وی نقل کرده و در کتب روائی یافت نشده است». ↑
- محمدحسن النجفی، جواهرالکلام، پیشین، ج۴۰، ص۵۱۵؛ ر.ک: ابیجعفر محمد بنیعقوب بناسحاق الکلینیالرازی (الشیخ الکلینی)، الکافی (تهران: دارالکتب الاسلامیه،۱۴۰۷ه.ق، چاپ چهارم، ج۱) ص۳۲۲. ↑
- محمدحسن النجفی، جواهرالکلام، پیشین، ج۴۰، ص ۵۱۵. ↑
- اعداد مرکز المعجمالفقهی، المصطلحات ([بیجا]: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل بیت، [بیتا]) ص۱۷۴۰. ↑
- ابنمنظور، لسانالعرب (بیروت: دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ ه.ق، چاپ اول، ج۹) ص ۱۵۴؛ الطریحی، پیشین، ج۳، ص۱۶۴. ↑
- الفیومی، پیشین، ص۴۰۴؛ الطریحی، پیشین، ج۳، ص۱۶۴. ↑
- علیاکبر دهخدا، لغتنامه (تهران: مؤسسهی انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، چاپ دوم از دورهی جدید، ۱۳۷۷، ج۱۰) ص۱۵۸۴. ↑
- محمدجعفر جعفری لنگرودی، مبسوط در ترمینولوژی، پیشین، ج۴، ص ۲۵۱۶. ↑
- علیاکبر دهخدا، پیشین، ج۱۰، ص۱۵۷۸۴. ↑
- ابنمنظور، پیشین، ج۹، ص ۱۵۴. ↑
- ر.ک: الجبران مسعود، فرهنگ الفبایی الرّائد، ترجمهی رضا انزابینژاد (مشهد: بهنشر آستان قدس رضوی، ۱۳۸۰، چاپ سوم، ج۲) ص ۱۱۷۵. ↑
- «أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص نَهَى عَنْ إِتْیَانِ الْعَرَّافِ وَ قَالَ مَنْ أَتَاهُ وَ صَدَّقَهُ فَقَدْ بَرِئَ مِمَّا أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى مُحَمَّدٍ(ص)» (الحرالعاملی، پیشین، ج۱۱، ص۳۷۱؛ وهمو، وسایلالشیعه (قم: مؤسسۀ آلالبیت علیهمالسلام، ۱۴۰۹ ه.ق، چاپ اول، ج۱۷) ص۱۴۹). ↑
- محمدجعفر جعفری لنگرودی، دایرۀالمعارف علوم اسلامی قضایی، پیشین، ج۲، ص۹۰۶. ↑
- محمد فاضللنکرانی، جامعالمسا ئل ([بیجا]: امیر اعلم،۱۳۸۰ه.ش، چاپ دهم، ج۱) ص۱۶۰. ↑
- ابنمنظور، پیشین، ج۱۱، ص ۳۵۷؛ الفیومی، پیشین، ص۵۲۰؛ الطریحی، پیشین، ج ۳، ص۵۷. ↑
- علیاکبر دهخدا، لغتنامه (تهران: مؤسسهی انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، چاپ دوم از دورهی جدید، ج ۱۴) ص۲۱۳۶۱. ↑
- محمدجعفر جعفری لنگرودی ، مبسوط در ترمینولوژی حقوق (تهران: گنج دانش، ۱۳۷۸، چاپ دوم، ج ۵)پیشین، ص۳۴۷۹. ↑
- وهمو، دایرۀ المعارف علوم اسلامی قضایی، پیشین، ج۲، ص۱۰۸۲. ↑
- علیبنالحسین الکرکی(المحققالثانی)، جامعالمقاصد فی شرحالقواعد (قم: مؤسسۀ آل البیت علیهمالسلام لاحیاءالتراث،۱۴۰۸ ه.ق، چاپ اول، ج۴) ص۳۶۶. ↑
- ر.ک: همانجا، شمسالدین محمد بنمکیالعاملی (الشهیدالاول)، الدروسالشرعیه فی فقهالامامیه (قم، مؤسسۀ النشرالاسلامی، ۱۴۱۴ه.ق، چاپ اول، ج۳) ص۲۸۸. ↑
- علیاکبر دهخدا، پیشین، ج ۱۱، ص ۱۷۳۱۵. ↑
- محمدجعفرجعفری لنگرودی، دایرۀالمعارف علوم اسلامی قضایی، پیشین، ج ۲، ص ۹۴۸. ↑
- علیرضا فیض و علی مهذّب، ترجمهی کتاب لمعه (تهران: مؤسسهی انتشارات و چاپ دانشگاه تهران ، ۱۳۷۲) ص۱۶۲. ↑
- محمدجعفرجعفری لنگرودی، دایرۀالمعارف علوم اسلامی قضایی، پیشین، ج۲، ص۹۴۸. ↑
- محمدحسن النجفی، جواهرالکلام، پیشین، ج۴۰ ، ص۳۲۶. ↑
- ابیجعفر محمدبنالحسن بنعلی الطوسی(الشیخالطوسی)، المبسوط فی فقهالامامیه) ([ بیجا]: المکتبۀ المرتضویه لاحیاء الآثار الجعفریه، [بیتا]، ج۸) صص ۱۳۳-۱۳۴؛ ابیطالب محمدبنالحسن بنیوسف بنالمطهر الحلی(ابنالعلامه)، ایضاحالفوائد ([بیجا]: مؤسسه اسماعیلیان، ۱۳۸۹ ه.ق، چاپ اول، ج۴) ص۳۶۹؛ ر.ک: ابوالقاسم نجمالدین جعفر بن الحسن (المحققالحلی) شرایعالاسلام فی مسائل الحلال و الحرام (تهران: استقلال، ۱۴۰۹ه.ق، چاپ دوم، ج۴) ص۳۶۶. ↑
- «والاجرۀ من بیتالمال، فان ضاق فمنهما بالحصص» (المحققالاردبیلی، مجمعالفائدۀ و البرهان (قم: مؤسسۀ النشر الاسلامی التابعۀ لجماعۀالمدرسین، ۱۴۱۲ه.ق، چاپ اول، ج۱۰) ص۲۱۴). ↑
- محمدجعفر جعفری لنگرودی، دایرۀالمعارف علوم اسلامی قضایی، پیشین، ج۲، ص۹۴۸. ↑
- ر.ک: یوسف البحرانی (المحققالبحرانی)، الحدائقالناضرۀ فی احکام العترۀ الطاهرۀ (قم: مؤسسۀ النشر الاسلامی، ۱۳۶۳، ج۲۱) ص۱۷۸. ↑
- وهمو، پیشین، ج ۲۱، ص ۱۷۸. ↑
- همانجا. ↑
- ر.ک: ابنالعلامه، پیشین، ج۴، ص۳۶۹ ؛ بهاءالدین محمدبنالحسن الاصفهانی (الفاضلالهندی)، کشف اللثام (قم: مؤسسۀ النشر الاسلامی،۱۴۲۴ه.ق، چاپ اول، ج ۱۰) ص ۱۶۶. ↑
آخرین نظرات