بعد از شروع هایپرتروفی سرخرگ ششی تغییرات پاتوفیزیولوژیکی که در پرندگان مبتلا به سندرم آسیت اتفاق می‌افتد شامل شروع تدریجی هایپوکسمیا[۱۸۸] (کاهش فشار جزئی اکسیژن در سرخرگ ششی) و هاپرکاپنیا[۱۸۹] (افزایش فشار جزئی دی‌اکسید کربن‌در خون سرخرگی)،
پلی سیتمی[۱۹۰] (افزایش هماتوکریت)، کاهش در مقاومت نسبت به عبور در جریان خون جانبی و کاهش در فشار سرخرگ‌های سیستمی، نارسایی در دریچه قلبی متصل به سرخرگ ششی (مونوکپساید[۱۹۱])، نارسایی احتقاقی سمت راست قلب، افزایش فشار خون سیاهرگ‌های مرکزی و تراوش پلاسما از سطح کبد به داخل حفره شکمی (جولیان، ۱۹۹۳, وایدمن و همکاران، ۲۰۰۰, وایدمن، ۲۰۰۰, وایدمن، ۲۰۰۱, بالوگ[۱۹۲]، ۲۰۰۳) است. کاهش فشار جزئی اکسیژن در خون و افزایش فشار جزئی دی‌اکسیدکربن در آن به عنوان شاخص قابل اعتماد در شیوع سندرم آسیت در جوجه‌های سالم مورد استفاده قرار می‌گیرد (وایدمن و همکاران، ۲۰۰۰, جولیان و میرسلیمی[۱۹۳]، ۱۹۹۲, کیربی[۱۹۴] و همکاران، ۱۹۹۷). استفاده از پلاس اکسیمتری[۱۹۵] (روشی که میزان اشباع شدن هموگلوبین را نشان می‌دهد) یک روش معمول در شرکت‌های اصلاح نژاد برای از بین بردن افرادی که در شجره نامه خود دارای خونی با کمبود اکسیژن هستند، استفاده می‌گردد و بدین ترتیب مقاومت نسبت به آسیت افزایش می‌یابد. شروع خود به خودی کاهش فشار جزئی اکسیژن در خون و افزایش فشار جزئی دی‌اکسیدکربن در آن را نمی‌توان به کمبود اکسیژن اتمسفر، گردش خون ضعیف، کم خونی، نقص در دیواره بین سمت راست و چپ قلب، تهویه ناقص، اختلال در عملکرد سیستم تنفسی در واحد زمان (ثانیه) یا نقص در دیواره بین رگ‌های ششی در ناحیه‌ای که تبادل گازهای تنفسی انجام می‌گیرد نسبت داد. در عوض شروع کاهش فشار جزئی اکسیژن در خون و افزایش فشار جزئی دی‌اکسیدکربن در آن را می‌توان محدودیت در انتشار مربوط دانست (وست[۱۹۶]، ۱۹۹۳) زمانی که گلبول‌های قرمز در سطح تبادلی گازهای تنفسی در شش‌ها در زمانی بسیار کوتاه مبادله گازهای تنفسی را انجام دهند و به تعادل اکسیژن و دی اکسیدکربن برسند (وایدمن و همکاران، ۲۰۰۰, وایدمن و تاکت، ۲۰۰۰, پیکوک[۱۹۷] و همکاران، ۱۹۹۰, ریوس[۱۹۸] و همکاران، ۱۹۹۱)
کاهش ظرفیت سرخرگ‌های ششی و هایپرتروفی سرخرگ ششی و سندرم آسیت:
اگر ظرفیت ناکافی سرخرگ‌های ششی شاخص اصلی استعداد به ابتلا با سندرم آسیت باشد، در این صورت کم کردن ظرفیت سرخرگ‌های ششی به صورت آزمایشگاهی باید تغییرات پاتوفیزیولوژیکی که منجر به سندرم آسیت می‌شود را ایجاد کند (وایدمن و بوتج، ۱۹۹۳). در واقع نیروی واقعی برای به دام انداختن یک سرخرگ ششی نصف ظرفیت سرخرگ‌های ششی، دو برابر مقاومت رگ‌های ششی و نیرویی که بطن راست برای دو برابر فشار سرخرگ ششی جهت خارج کردن خونی که از طریق برون ده قلبی به بطن راست خالی لازم دارد، است. انسداد یک‌طرفه سرخرگ ششی، موجب محدودیت انتشار و شروع سریع کاهش فشار جزئی اکسیژن و افزایش فشار جزئی دی‌اکسیدکربن در خون سیستمیک شد. همه این پاسخ‌ها در نتیجه بستن یک سرخرگ ششی به مدت ۵ دقیقه بدست آمد (وایدمن، ۲۰۰۱, وایدمن و کیبری، ۱۹۹۵, وایدمن و همکاران، ۱۹۹۹). انسداد مزمن یک‌طرفه سرخرگ ششی توسط عمل جراحی توسط گیره از جنس نقره سبب مشاهده تمام علائم مشاهده شده در سندرم آسیت خود به خودی گردید (رویز-فریا و همکاران، ۱۹۹۹, فورمن و وایدمن[۱۹۹]، ۲۰۰۱)
نقش نیتریک اکساید:
انسداد فیزیکی سرخرگ‌های ششی توسط ریز ذرات[۲۰۰]، تنها مکانیسمی نیست که مقاومت رگ‌های ششی را می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد. در مدت چند دقیقه بعد از تزریق ریز ذرات، این ذرات توسط ترومبوسیت‌ها، مونوسیت‌ها و ماکروفاژهای نفوذی احاطه می‌گردند (وایدمن و همکاران، ۲۰۰۲, وانگ[۲۰۱] و همکاران، ۲۰۰۳). پاسخ التهابی فعال به طور بالقوه می‌تواند لوکوسیت‌های مجاور دیواره اندوتلیوم و ماهیچه‌های صاف دیواره رگ‌ها را وادار به سنتز مواد تغییر دهنده فشار خون[۲۰۲] کند (وایدمن و همکاران، ۲۰۰۴, وایدمن، ۲۰۰۱). یکی از این مواد نیتریک اکساید است که توسط آنزیم نیتریک اکسید سنتتاز ساخته می‌شود که این آنزیم سلول‌های اندوتلیال رگ‌ها بیان می‌گردد (اندوتلیال نیتریک اکساید سنتتاز (eNOS) یا NOS-3) یا القا فعالیت مونوسیت‌ها و ماکروفاژها (القا کننده نیتریک اکساید سنتتاز (iNOS) یا NOS-2) (دیل و قرشی[۲۰۳]، ۲۰۰۲, قرشی، ۲۰۰۳). در جوجه‌ها، نیتریک اکساید وظیفه گشاد کردن رگ‌های ششی و کاهش در تولید (تعدیل) انتشار و پاسخ رگ‌ها به منقبض کننده‌های رگ‌ها را بر عهده دارد افزایش در بیان ژن iNOS توسط مونوسیت‌ها و ماکروفاژهای فعال شده توسط تزریق ریز ذرات موجود نیاز به زمان خیلی بیشتری دارد (ساعت در مقایسه با دقیقه) ( هامال و همکاران، ۲۰۰۸). شکل ۱-۶ ارتباط نیتریک اکساید ۳ و ۲ در تغییر قطر رگ‌ها نشان داده شده است.
شکل ۱-۶- رابطه نیتریک اکساید و اندوتلین و ترومبوکسان‌ها.
انسداد سرخرگ ششی از طریق تزریق ریز ذرات سبب افزایش جریان خون و فشار به دیواره رگ‌های خونی می‌گردد، در نتیجه این فشار وارد شده نیتریک اکساید سنتتاز اندوتلیال (eNOS) فعال می‌گردد و تولید نیتریک اکساید افزایش می‌یابد. همچنین گشاد کننده‌های مشتق شده از ایکوزانوئیدها مانند پروستوگلاندین I2 و پروستوگلاندین E2 افزایش می‌یابد. ریز ذرات گیر افتاده شده در داخل سرخرگ ششی باعث فعال شدن مونوسیت‌ها و ماکروفاژها میشوند، این امر باعث فعال شدن آبشاری یکسری واکنش‌های داخل سلولی می‌گردد که شامل آزاد سازی فاکتور فعال کننده پلاکت[۲۰۴] و افزایش بیان ژن آنزیم نیتریک اکسید سنتتاز القا کننده (iNOS) است. ریز ذرات گیر افتاده در سرخرگ ششی و فاکتور فعال کننده پلاکت، ترومبوسیت‌ها را برای آزاد کردن منقبض کننده‌های رگ‌های ششی مانند ترومبوکسانَ A2 [۲۰۵] و سروتونین[۲۰۶] تحریک می‌کنند. آنزیم iNOS تولید مقادیر زیاد نیتریک اکساید و مشتقات گونه‌های اکسیژن-نیتروژن فعال (به عنوان مثال نیترات) NO3- و پرو نیترات (OONO-) می‌کند که به طور غیر اختصاصی برای سلول سمی است. نیتریک اکساید از ماهیچه صاف سرخرگ‌های ششی آزاد می‌شود و باعث غیر فعال شدن فاکتور فعال کننده پلاکت‌ها می‌گردد، همچنین از آزاد شدن ترومبوکسان A2 و سروتونین جلوگیری می‌کند. نیتریک اکساید و پروستوگلاندین I2 از تجمع پلاکت‌ها و تشکیل لخته‌های انسدادی جلوگیری می‌کنند. تغییر در رگ‌ها (هایپرتروفی، هاپرپلازی و توسعه سلول‌های ماهیچه صاف سرخرگ ششی) توسط نیتریک اکساید متوقف می‌گردد (۸۳)، اما سروتونین تغییر در رگ‌ها را بیشتر می‌کند. برگرفته از وایدمن و همکاران (۲۰۰۴).
نقش سروتونین:
ترومبوسیت‌های هسته دار در طیور شبیه بیشتر لوکوسیت‌ها (گلبول سفید) دارای وظایفی مشابه با پلاکت‌های پستانداراناند. ترومبوسیت‌ها سروتونین را در داخل گرانول‌های داخل سلولی ذخیره می‌کنند و به محض آزاد کردن سروتونین، ترومبوسیت‌ها فعال میشوند ( لاکوسته-الومه[۲۰۷] و همکاران، ۱۹۹۴). ترومبوسیت‌ها به سرعت اطراف جسم خارجی (ریز ذره تزریق شده به سرخرگ ششی و یا باکتری) را احاطه می‌کنند و مواد منقبض کننده رگ‌ها مانند سروتونین و ترومبوکسان A2 را بر ماهیچه‌های صاف دیواره رگ‌ها می‌ریزند که سبب افزایش مقاومت رگ‌های ششی می‌گردد. در جوجه‌های سالم گوشتی سروتونین قادر است به طور لحظه‌ای کاملاً از طریق انقباض موجب انسداد رگ گردد همچنین در طول ۳۰ ثانیه می‌تواند ۹۰ درصد برون ده قلب را کاهش دهد (چاپمن و وایدمن، ۲۰۰۲).
نقش اندوتلین-۱
اندوتلین‌ها پپتیدهای تنگ کننده عروق هستند که در بافت‌های مختلف وظایف متفاوتی انجام می‌دهند. در بین اندوتلین‌ها، اندوتلین ۱ فراوانی بیشتری دارد و توسط سلول‌های اندوتلیال تولید می‌گردد (یاناگیساوا[۲۰۸] و همکاران، ۱۹۸۸). اندوتلین در انقباض و تکثیر سلول‌های ماهیچه‌های صاف و هایپرتروفی سرخرگ ششی دارای نقش مهمی است. در شرایط کمبود اکسیژن مزمن و حاد، سلول‌های اندوتلیال فاکتورهایی که نوا و حالت انقباض در رگ‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند، تولید می‌کنند. در پاسخ به فشار کم اکسیژن، رونویسی و بیان ژن اندوتلین-۱ از سلول‌های اندوتلیال افزایش می‌یابد (فالر[۲۰۹]، ۱۹۹۹). عاملی که در شرایط کمبود فشار جزئی اکسیژن محیط سبب القاء رونویسی از ژن اندوتلین-۱ می‌گردد فاکتور القا کننده ۱ نامیده می‌شود ( ماوجی و مارسدن[۲۱۰]، ۲۰۰۳).
تغذیه جنینی:
امروزه تقریباً ۹۵ درصد از طیور به وسیله روش تزریق واکسن به داخل تخم مرغ بارور واکسینه میشوند (ژای[۲۱۱] و همکاران، ۲۰۱۱). اما تزریق داخل تخم مرغ بارور تنها برای واکسیناسیون مورد استفاده قرار نمی‌گیرد بلکه یک روش عملی و مطمئن برای انتقال مواد خارجی به جنین در حال رشد است. از جمله موادی که به جز واکسن‌ها در تغذیه جنینی (تزریق داخل تخم مرغ) مورد استفاده قرار می‌گیرد می‌توان به اسیدهای آمینه، کربوهیدرات‌ها، ویتامین‌ها، محرک‌های رشد و هورمون‌ها می‌باشند ( یونی و همکاران، ۲۰۰۵, گور و قرشی[۲۱۲]، ۱۹۹۷، کوکامیس[۲۱۳] و همکاران، ۲۰۰۰، کرالاپورات[۲۱۴] و همکاران، a,b2010) در اواخر جوجه کشی، مواد محلولی که به داخل مایع آمنیوتیک تزریق می‌شود به تدریج هضم و قبل از تفریخ جذب می‌گردد (یونی و همکاران، ۲۰۰۵). تزریق مواد مغذی در داخل جنین در طول انکوباسیون ممکن است به جنین برای غلبه به کمبود مواد مغذی به وجود آمده به ویژه در اواخر دوره انکوباسیون کمک کند ( فوی[۲۱۵] و همکاران، ۲۰۰۶).
| فصل دوم. |
| مواد و روشها. |
مواد و روشها:
مقدمه:
آزمایشات انجام گرفته در این پژوهش در چندین مرحله مختلف از تیر ماه سال ۱۳۹۰ شروع گردید و تا زمستان سال ۱۳۹۱ در مزرعه تحقیقاتی گروه علوم دامی دانشگاه بوعلی سینا واقع در عباس آباد با ارتفاع ۱۸۶۰ متر از سطح دریا و آزمایشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی ادامه داشت. دو دوره جوجه‌کشی و دو دوره پرورش جزء عملیات مزرعه‌ای بود که نمونه‌های بدست آمده جهت آزمایش‌های تکمیلی مورد استفاده قرار گرفت.
در هر دو دوره پرورش جهت متعادل کردن جیره ابتدا مقدار ماده خشک، پروتئین خام، الیاف خام، چربی خام، اسیدهای آمینه، ترکیب روغنهای مورد استفاده و خاکستر سه جزء اصلی جیره یعنی ذرت، گلوتن ذرت و کنجاله سویا در آزمایشگاه تجزیه مواد خوراکی با بهره گرفتن از سیستم[۲۱۶] AOAC (2002) تعیین گردید. میزان انرژی قابل متابولیسم مواد خوراکی نیز با بهره گرفتن از معادلات ارائه شده توسط NRC در سال ۱۹۹۴ محاسبه شد.
اندازه‌گیری اسیدهای آمینه محتوی مواد خوراکی:
تعیین میزان اسیدهای آمینه موجود در مواد خوراکی (ذرت، گلوتن و کنجاله سویا) در آزمایشگاه شرکت تحقیقاتی بیوفارمسی پارس و با بهره گرفتن از روش کروماتوگرافی مایع – مایع[۲۱۷] انجام شد. در این نوع کروماتوگرافی یک مایع که روی تکیه‌گاهی به شکل دانه‌های ریز جامد و بی‌اثر روکش داده شده است، که به عنوان فاز ساکن بکار می‌رود. در این حالت جداسازی به طبع اختلاف در ضرایب تقسیم ترکیبات مابین دو فاز مایع انجام می‌گیرد؛ لذا به این روش کروماتوگرافی توزیع[۲۱۸] نیز گفته می‌شود. در آزمایش‌های انجام شده فاز متحرک با سرعت یک میلی‌لیتر در دقیقه از داخل ستون عبور داده شد و از آنجا که نسبت اجزای فاز متحرک در طول آزمایش تغییر نمی‌کرد این روش به نام شستشوی ایزوکراتیک نامیده می‌شود ( دملو[۲۱۹]، ۱۹۹۴). در نهایت ترکیبات جدا شده پس از خروج از ستون توسط آشکارساز موجود در مسیر مشخص می‌گردید؛ و تغییرات خروجی آشکارساز که به صورت علایم الکتریکی می‌باشد بر اساس میلی ولت در مقابل زمان در محور افقی روی صفحه ثبات نمایش داده می‌شد. زمان لازم برای خروج هر کدام از ترکیبات که زمان ماندگاری[۲۲۰] نامیده می‌شود، مشخصه نوع ترکیب و سطح زیر منحنی متناسب با مقدار کمی آن می‌باشد.
مراحل آماده‌سازی، هیدرولیز و تزریق نمونه:
۱- آسیاب کردن نمونه ماده خوراکی توسط آسیاب مخصوص با قطر ۲/۰ میلی‌متر (دو مرتبه).
۲- توزین نمونه آسیاب شده (حدود ۲ گرم) و قرار دادن در بالن دو دهانه و افزودن اسیدکلریدریک ۶ نرمال به میزان ۵/۰ میلی‌لیتر به ازاء هر میلی‌گرم نیتروژن (در مورد اسیدهای آمینه گوگرددار از اکسیداسیون توسط پرفرمیک اسید استفاده می‌شود).
۳- هیدرولیز نمونه در شرایط بسته[۲۲۱] به مدت ۲۴ ساعت در دمای ۱۱۰ درجه سانتی‌گراد، که در این تحقیق برای ایجاد سیستم بسته از سرد کننده استفاده شد.
۴- صاف نمودن نمونه با صافی واتمن[۲۲۲] نمره یک و شستشوی بالن با آب مقطر.
۵- خشک کردن نمونه به منظور تبخیر اسید و آب مقطر در شرایط بدون هوا، فشار ۸۰۰ میلی بار و دمای ۶۵ درجه سانتی‌گراد با بهره گرفتن از آون بدون هوا.
۶- به حجم رساندن نمونه با بهره گرفتن از مایع فاز متحرک HPLC[223] و تهیه محلول‌هایی با غلظت مشخص. در این تحقیق از استونیتریل و آب به نسبت ۸۵ به ۱۵ و استونیتریل و سدیم‌استات به نسبت ۳۸ به ۶۲ به عنوان فاز متحرک استفاده شد.
۷- صاف کردن نمونه‌ها با بهره گرفتن از ابزار صافی مجهز به صافی نایلونی با قطر منافذ ۴۵/۰
میکرومتر. ستون HPLC حاوی دانه‌های بسیار ریز است که همانند فیلتر عمل کرده و اگر فاز متحرک حاوی ذرات خیلی ریز باشد یا این ذرات از طریق پمپ و دریچه تزریق وارد فاز متحرک شوند، در قسمت فوقانی ستون تجمع خواهند یافت. در این صورت افت فشار در طول ستون به تدریج بیشتر شده و سرانجام به طور کامل مسدود خواهد شد. برای جلوگیری از این پدیده می‌بایست فاز متحرک و نمونه با بهره گرفتن از صافی‌های نیم میکرومتری صاف شوند.
۸- بی گاز کردن محلول نمونه و فاز متحرک توسط به هم زدن در شرایط خلأ. یکی از مشکلات عمده در HPLC وجود حباب‌های هوا در فاز متحرک می‌باشد. حباب‌های هوا می‌توانند در پمپ محفظه آشکارساز یا در سایر محل‌ها تجمع یابند. در این صورت حجم فاز متحرک تأمین شده به وسیله پمپ کاهش یافته، به نحوی که تکرار پذیری نتایج تحت تأثیر قرار می‌گیرد و به علت تغییر جریان نویز آشکارساز نیز افزایش می‌یابد. به منظور جلوگیری از این اختلالات، روش‌های مختلفی جهت بی گاز کردن ابداع شده است. بهترین روش جهت بی گاز کردن استفاده از گاز هلیوم است؛ اما به دلیل اینکه آشکارساز مورد استفاده از نوع ضریب شکست بود امکان استفاده از این روش وجود نداشت؛ لذا از روش به هم زدن در خلاء استفاده شد.
۹- ریختن فاز متحرک در مخزن مربوطه و روشن کردن هم زن مغناطیسی.
۱۰- روشن نمودن ترموستات دستگاه. قبل از روشن نمودن ترموستات، داخل محفظه آن آب مقطر و مقداری سولفات مس جهت جلوگیری از رشد کپک ریخته می‌شود.
۱۱- روشن نمودن دستگاه توسط کلید اصلی، هواگیری دستگاه توسط شیر تخلیه با بهره گرفتن از سرنگ ۵۰ میلی‌لیتری و تنظیم فشار حداقل و حداکثر بین ۰ و ۲۰ میلی بار.
۱۲- تنظیم میزان جریان و کنترل میزان جریان توسط اندازه‌گیری میزان خروجی از مخرج دستگاه.
آخرین نظرات