زهرا(۱۹۹۶)

کارآفرینی سازمانی از طریق ایجاد و بهره گیری از منابع دانشی جدید همواره یک مزیت رقابتی محسوب می شود که می تواند اثر قابل توجهی در عملکرد بازاریابی و مالی شرکت بگذارد

بارت(۱۹۹۶)

کارآفرینی سازمانی به مدیریت شرکت اجازه پاسخ مناسب به تغییرات داخلی و بیرونی شرکت می دهد

دس و همکاران(۲۰۰۳) لامکین و دس(۱۹۹۶)
بی هویان، منگیوس، بل^[۷۶](۲۰۰۵)، بارت(۱۹۹۶)

بین کارآفرینی سازمانی و عملکرد شرکت یک رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد

دس و همکاران(۲۰۰۳)

کارآفرینی سازمانی سبب ایجاد ارزش و توان در اقتصاد جهانی می شود

هایتون(۲۰۰۵)

به دلیل پویایی و پیچیدگی رو به رشد محیط سازمانی انتظار می رود که کارآفرینی سازمانی بیش از پیش در کسب و حفظ مزیت های رقابتی از اهمیت برخوردار باشد. همچنین سبب افزایش روحیه کارکنان و ایجاد جو همکاری در شرکت می شود.

کوراتکو(۲۰۰۷)

کارآفرینی سازمانی به ایجاد مزیت رقابتی پایدار کمک می کند

اسچیپر، هوق، بلوم^[۷۷](۲۰۰۸)

کارآفرینی سازمانی باعث افزایش عملکرد مالی در شرکت می شود

زهرا و همکاران (۲۰۰۹)

کارآفرینی سازمانی کمک می کند تا شرکت ها از مرحله شروع به مرحله بلوغ حرکت کنند. بعلاوه این مفهوم روابط از قبل موجود درون سازمان را و یا بین سازمان و محیط خارجی اش تغییر و اصلاح می کند. همچنین در سوددهی، رشد و بقای شرکت نقش مهمی را ایفا می کند

مدل­های کارآفرینی سازمانی
محققان تاکنون ابزارهای مختلفی را برای سنجش تمایل شرکت­ها در راستای کارآفرینی سازمانی ارائه داده­اند که این ابزارها رفته رفته در حال پیشرفت و توسعه می­باشند(بارت، ۱۹۹۶) و امروزه به این نتیجه رسیده ­اند که همیشه شرایط ثابتی، برای عملیاتی کردن یک سازمان کارآفرین، وجود ندارد(کلوین، سلوین، ۱۹۹۱).

اما به طور کلی می­توان مدل­های ارائه شده در این زمینه را به ۳ بخش کلی تقسیم کرد(صمدآقایی، ۱۳۸۸؛ مایس، ۲۰۰۳):

• مدل­هایی که جهت ارزیابی و سنجش عملکرد مدیریت ارشد سازمان وجود دارند. در این مدل­ها با سنجش عواملی مثل ریسک­پذیری، حمایت مدیریت، پاداش و تشویق و … بستر کارآفرینی سازمانی اندازه ­گیری می­­شود.

• مدل­هایی که با سنجش توسعه کسب و کار، نوآوری و … ، نتایج کارآفرینی سازمانی را مورد سنجش قرار می­ دهند.

• مدل­های تلفیقی که دارای دو بخش می­باشند؛ بخشی از آن، به سنجش نتایج و بخشی دیگر به سنجش بستر کارآفرینی سازمانی در شرکت می ­پردازد.

مدل کوراتکو و همکارنش
کوراتکو در سال ۱۹۹۰ مدلی را ارائه داد که در واقع جز مدل­های سنجش بستر کارآفرینی سازمانی محسوب می­ شود. او بعد از تحلیل عاملی، ۵ عامل حمایتِ مدیریت، سیستم پاداش و تشویق، منابع، ساختار سازمانی و ریسک پذیری را استخراج کرد و نهایتا ۲۱ عامل را در ۳ گروه(همان­طور که در شکل ۲-۲ می­توان مشاهده کرد) بدست آورد(صمدآقایی، ۱۳۸۸).
شکل ‏۲‑۲– مدل کارآفرینی سازمانی کوراتکو و همکارنش(صمدآقایی، ۱۳۸۸)
مدل کوین و سلوین
کوین و سلوین در سال ۱۹۹۱ بیان کردند که کارآفرینی سازمانی مبتنی بر ۳ بُعد پیش فعال بودن، نوآوری و تمایل به ریسک پذیری است(کوین، سلوین، ۱۹۹۱). این مدل نیز جز مدل­های سنجش بستر کارآفرینی سازمانی محسوب می­ شود.