۱۷۱۴/۲۴c
۲۳۹۲/۲۹d
SEM
۱/۱۱
۳/۱۰
۵/۷۷
۸/۸۵
۹/۲۱
۱۴/۱۷
۱۲/۸۴
۳۱/۳۰
۳۷/۸۲
معنی داری
ns
*
ns
*
ns
**
ns
**
**
ns اختلاف معنی دار نیست.
* اختلاف در سطح ۵ درصد معنی دار است (p<0/05).
** اختلاف در سطح ۱ درصد معنی دار است (p<0/01).
در هر ستون حروف نامتشابه وجود تفاوت معنی دار میان میانگینها را نشان میدهد.
۴-۵-۲- مصرف خوراک
در جدول ۴-۷ میانگین خوراک مصرفی پرندگان گروه های مختلف آزمایشی نشان داده شده است. میزان مصرف خوراک بین گروه های آزمایشی در سنین ۷-۰، ۲۸-۲۱، ۳۵-۲۸ روزگی اختلاف معنیداری نداشت. در سن ۱۴-۷ روزگی جوجههای تغذیه شده با آنتی بیوتیک مصرف خوراک بالاتری نسبت به سایر گروه های آزمایشی داشتند (p<0/01). جوجههای که آنتی بیوتیک و پری بیوتیک دریافت کرده بودند در فاصله زمانی ۲۱-۱۴ روزگی در مقایسه با گروه های شاهد و چای سبز مصرف خوراک بالاتری داشتند (p<0/05). به طور کلی در دوره آغازین گروه آنتی بیوتیک نسبت به گروه های شاهد، چای سبز و کامبوچا بطور معنی داری مصرف خوراک بالاتری داشت (p<0/01). همچنین استفاده از پری بیوتیک در دوره آغازین در تغذیه جوجهها بطور معنیداری نسبت به گروه های شاهد و چای سبز مصرف خوراک را بهبود بخشید (p<0/01). جوجههای تغذیه شده با آنتی بیوتیک، پروبیوتیک و چای کامبوچا بطور معنیداری از مصرف خوراک بالاتری در سن ۴۲-۳۵ روزگی برخوردار بودند (p<0/05). استفاده از آنتی بیوتیک و چای کامبوچا در دوره پایانی مصرف خوراک را در مقایسه با گروه های شاهد و چای سبز به طور معنی داری بهبود بخشید (p<0/01). در کل دوره نیز جوجههای که آنتی بیوتیک و کامبوچا و پری بیوتیک دریافت کرده بودند بطور معنیداری مصرف خوراک بالاتری داشتند (p<0/01). همچنین استفاده از پروبیوتیک و چای سبز بترتیب مصرف خوراک را بطور نسبی افزایش و کاهش داد.
مصرف آنتی بیوتیکها از طریق کاهش میکروارگانیسمهای مضر باعث میشود از ضخامت دیواره روده کاسته شده و در نتیجه، جذب مواد مغذی با سهولت بیشتری صورت گیرد. همچنین آنتی بیوتیکها با حذف عوامل بیماریزا باعث سلامتی بیشتر پرنده و افزایش اشتهای حیوان میگردد (کارا اقلو و دورداگ، ۲۰۰۵). به طوریکه در آزمایش حاضر نیز بهبود معنی دار اضافه وزن پرندگان با تیمار آنتی بیوتیک می تواند بواسطه بهبود معنی دار مصرف خوراک پرندگان این تیمار در مقایسه با گروه شاهد است.
در تحقیق پاندا و همکاران (۲۰۰۰)، ژانک و همکاران (۲۰۰۵) و مانت زوریس و همکاران (۲۰۰۶) افزودن پروبیوتیک اثر معنی داری بر مصرف خوراک نداشت. بطوریکه در آزمایش پاندا و همکاران (۲۰۰۰) مقادیر مختلف (۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میلی گرم در هر کیلوگرم خوراک) پروبیوتیک پروبیولاک مکمل شده، هیچ تأثیری بر مصرف خوراک نداشت. ولی در آزمایش موهان و همکاران (۱۹۹۶) بر روی جوجههای گوشتی، مقدار مصرف خوراک در سن ۸ هفتگی در گروه های تغذیه شده با پروبیوتیک ( ۷۵ و ۱۰۰ میلی گرم در کیلوگرم خوراک) نسبت به گروه شاهد، حدود ۱۰۰ گرم برای هر جوجه افزایش نشان میداد، هرچند این اختلاف از لحاظ آماری معنیدار نبود. کنترل باکتریهای مضر، تحریک سیستم ایمنی و تغییر مرفولوژی روده سه شیوه اصلی بهبود عملکرد از طریق پریبیوتیکها بیان شده است (فرکت، ۲۰۰۴).
به نظر می رسد چای کامبوچا از طریق بهبود جمعیت میکروبی روده و هماهنگ نمودن سوخت و ساز نقش مؤثری در بهبود خوراک مصرفی جوجه ها داشته باشد (پترو، ۱۹۹۶).
جدول۴-۷- مقایسه میانگینهای مصرف خوراک جوجههای گوشتی در دوره های مختلف پرورشی
مصرف خوراک (گرم/پرنده)
سن (روز)
آخرین نظرات