محیط (مناظر زیبا، پاکیزگی محیط، قیمت اقامتگاه، مهارت ارتباطی کارکنان و …)
زیرساخت ها (شبکه های برق، آب، اینترنت و …)
دسترسی (کیفیت جاده ها، حمل و نقل عمومی و …)
فرهنگ و اجتماع (مهمان نوازی مردم، جشنواره ها، نمایشگاه های صنایع دستی و …)
اوقات فراغت و سرگرمی (فعّالیت های ورزشی، امکانات خرید)
غذاهای محلّی (تنوّع و منحصر به فردی غذاها، کیفیت غذاها و قیمت غذا و …) (زارعی و همکاران، ۱۳۹۱).
هم چنین لای و کوآنگ وین (۲۰۱۲) این ویژگی ها را در چهار طبقه ی منابع طبیعی، فعّالیت ها و منابع فرهنگی، منابع انسانی، تسهیلات گردشگری تعریف و طبقه بندی کرده اند (لای و کوآنگ وین، ۲۰۱۲). علاوه بر این، برای تحلیل این مؤلفه ها محققین دیگری نظیر کوپر، فلچر، گیلبرت و ون هیل ویژگی های مقصدها را به چهار نوع تحت عنوان جاذبه ها، دسترسی، امکانات و خدمات فرعی دسته بندی کرده اند. با توجّه به اینکه معادل‌های تخصصی آنها همگی با حرفa شروع می‌شوند،آنها را ویژگی های ۴a نیز نامیده اند.این ویژگی ها در تحقیق دیگری توسط بوهالیس به شش a گسترش یافت بدین ترتیب که وی بسته های آماده و فعّالیت ها را نیز به آن اضافه کرد (زابکار و همکاران، ۲۰۱۰). با توجّه به ویژگی های مقصد و بر طبق تحقیقات گذشته این عوامل می تواند ابزاری برای سنجش کیفیت درک شده، در سطح مقصد باشد زیرا ویژگی های مقصد در شکل گیری کیفیت درک شده، توسط بازدیدکنندگان تاثیرگذار است (زابکار و همکاران، ۲۰۱۰) و ویژگی های مقصد به نوبه ی خود می تواند بر واکنش های رفتاری تأثیرگذار باشد (مت سام و همکاران، ۲۰۱۰).

۲-۱-۵- بازاریابی گردشگری
بازاریابی گردشگری به عنوان شناسایی و پیش‌بینی نیازهای گردشگران و فراهم کردن امکانات برای تأمین نیازها ومطلع ساختن آنان و ایجاد انگیزه بازدید در آنهاست. که این امر موجب تأمین رضایت گردشگران و تحقق اهداف سازمانی خواهد شد (Brown,2009,25-32). باتوجّه به ویژگی‌های خاص گردشگری ، نقش بازاریابی در این صنعت به دیگر صنایع از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و بکارگیری مؤثر ابزارهای بازاریابی گردشگری برای یک کشور یا یک منطقه امری ضروری است ، زیرا با بازاریابی می‌توان به گردشگران بالقوه اطلاعاتی درباره آنچه که منطقه مشخص می‌تواند ارائه دهد، عرضه نمود و آن‌ ها را نسبت به بازدید از آن ترغیب کرد (Laimeret al ,2009,17-31). یکی ازمباحث مهم وکلیدی در بازاریابی گردشگری ،تعیین جایگاه ووضعیت موجوداین صنعت درمنطقه میباشد.زیرا اوّلین مرحله درفرآیندبرنامه ریزی گردشگری ،تعیین نقاط قوّت وضعف درمنطقه در امرگردشگری وبررسی فرصت­ها و محدودیت­های پیش رو برای رسیدن به توسعه گردشگری است.
بازاریابی گردشگری به طرق مختلف قابل بخش‌بندی است؛ برای مثال می‌توان به بخش‌بندی ذیل اشاره کرد(داسویل، ۱۳۸۴):

• • ملّیت یا خاستگاه فرهنگی

• • جنسیت؛

• • مرحله زندگی؛

• • موقعیت یا طبقه اجتماعی؛

• • ویژگی‌های روحی ـ روانی؛

• • انگیزش و علاقه‌مندی‌ها؛

• • روش مسافرت / مسافت طی شده برای سفر.

در حقیقت تقسیم بازار یا بخش‌بندی بازار روندی است برای تشخیص و مشخص کردن ویژگی‌های خریداران به منظور؛
۱ـ انتخاب بازارهایی که سازمان می‌خواهد یا می‌تواند محصولات و خدماتش را به آن عرضه کند.
۲ـ طراحی محصولات و برنامه‌های بازاریابی و بررسی پاسخگویی به احتّیاجات خریداران مورد نظر برنامه‌ریزی و توسعه گردشگری مستلزم شناسایی انگیزه‌ها و تقاضاهاست ، شناخت انگیزه‌ها و تقاضای گردشگران از وظایف بازاریابان گردشگری است(Xinyan, 2009,1-14).
۲-۱-۶- ویژگی­های بازاریابی گردشگری و شناخت انگیزه­ های آن
با بررسی ویژگی­های بازاریابی جهانگردی و شناخت انگیزه­ های آن متوجّه می­شویم که این جنبه­ها می­توانند ۵ طبقه عمده رابه شرح زیر شامل گردد.
الف) تعداد مراکز تصمیم گیری در عملّیات بازاریابی و وظایف متفاوت آنها باعث شده است که اختلاف بازاریابی کلان وخردنمایان گردد وهمزمان نوعی از بازاریابی تکامل یافته نیز به مرحله اجرا در آید.
ب) طبیعت تولید گردشگری به گونه ای است که همواره به صورت ترکیبی عناصر متنوّع و سرشتهای گوناگون را ایجاد وارائه می کند.
ج) فراوانی حضور متغیر ها اگرچه پاره ای از این متغیرها در داخل موسسه تولیدی به وجود می آیند اما اغلب آنها عوامل خارجی ،عجیب وغیر قابل پیش بینی وغیر قابل کنترل هستند این متغیرها معمولا درخارج از موسسه نمایان می شوند ودارای نقش تعیین کننده هستند.اینها از نوع متغیرهای سیاسی می باشند.
د) تغییر در جهت­یابی­ها غالباً در بازاریابی به اجرا در می آیندکه قابلیت تبدیل به مقاصدرا دارند.این تغییرات نه تنها از عوامل خارجی مشتق نمی­شوند بلکه از انگیزه­ های خارجی و رقابتی دیگر سرچشمه می‏گیرند؛ نظیر پذیرش­های ویژه بالقوه دستیابی به شرایط و نرخ­های استثنایی و سودآور استفاده از ارتباطات و وسایل حمل و نقل مناسب و سریع و………
هـ ) لزوم حفظ آرامش در تنظیم مراحل اجرایی برنامه بازاریابی شامل چگونگی گذر از ارزشیابی کلّی وبه موقع بازارهای مختلف به تناسب امکانات موجودپیش بینی امکان دخالت با در نظرگرفتن فرصتهای گوناگون به منظورکاهش عوارض سو ،ناشی از عوامل خارجی نظیر قیود و موانع مختلف که ارزش تعیین کننده ای دارند (مرادی واجارگاه، ۱۳۹۲).
۲-۱- ۷- انواع گردشگری ونوع مسافرت
همان گونه که بازدیدکنندگان (مسافران) متفاوت هستند، شکل و ن
وع مسافرت نیز متفاوت است که البته به شخـص مسـافر، مقصد وانگیزه مسافرت بستگی دارد. برای مثال مسافرت های داخلی و خارجــی ، درون منطقه ای ، درون مرزی و برون مرزی.
گردشگری خارجی : شامل گردشگری خارجی و برون مرزی می شود.
گردشگری داخلی : شامل گردشگری داخلی و درون مرزی می شود.
جهانگردی بین المللی : شامل گردشگری درون مرزی و برون مرزی می شود.
زمان گردشگری : فعّالیت های گردشگری را به شکل کوتاه مدّت ( کمتراز یک روز) میان مدّت (۱تا۳ روز) و دراز مدّت (بیش از ۳ روز) از یکدیگرتفکیک می کنند.
مکان گردشگری : مکان های گردشگری نیز به سه قسمت می باشد. حوزه گردشگری در نزدیک حوزه گردشگری میانی یا اطراف و حوزه گردشگری خارج یا دور تقسیم بندی می شود.
انگیزه های گردشگری : شامل تفریح ، گذراندن اوقات فراغت ، استراحت ، درمان ، زیارت ، فرهنگ ، تجارت ورزشی و غیره ، دیداردوستان و آشنایان ، گذراندن تعطیلات.
شکل مسافرت : شامل انفرادی، گروهی، خانوادگی و یا ترکیبی از آنها می شود.
اسمیت^۱ (۲۰۰۰) گردشگری رابه عنوان شبکه­ ای مرتبط و متشکّل از گردشگرها و خدمات مربوط به آن تعریف می­ کند؛ خدماتی که برای تسهیل سفر فراهم و از آنها استفاده می­ شود. گردشگر، براساس مصوّبات سازمان جهانیِ جهانگردی، فردی است که برای داشتن اوقاتی خوش، حداقل برای یک شب، به مسافرت برود “درباره جهانگردان بین ­المللی، این مدت نباید بیشتر از یک سال و برای مسافران داخلی بیشتر از شش ماه بــاشـد. همچنین، هدف اصلی گردشگر از سفر می­باید صرفاً، بازدید از نقاط دیدنی باشد، نه اینکه برای فعّالیت های مختلف اقتصادی و کسب منافع مادی و غیره به منطقه سفر کرده باشد (فنل ، ۱۳۸۵، ۲۴).
البته این تعاریف و دیدگاه ­ها، فقط درباره گردشگری واقعی است، اما می توان با بهره­ گیری از مفهوم دو فضــایی شدن کره زمین و توسعه واقعی مجازی (عاملّی ،۱۳۸۵، ۷)، دو نوع تقسیم بندی ازگردشگری ارائه کرد:

• • گردشگری واقعی؛

• • گردشگری سایبر (گردشگری الکترونیک و گردشگری مجازی^[۴]).

برای درک گردشگری سایبر و مقایسه آن با گردشگری واقعی، باید تعریفی از گونه­ های گردشگری واقعی ارائه شود. اسمیت^۲گونه­ های گردشگری واقعی را به شرح زیر معرفی می­ کند:

• • گردشگری قومی: به منظور مشاهده سبک زندگی افراد بومی و اقوام انجام می شود؛

• • گردشگری هنری: در پی شناخت هنرهای ملل دیگر و آگاهی از آن است؛

• • گردشگری تاریخی: به آن گردشگری میراث هم می گویند و به بازدید از موزه­ها، مکان­ها و ابنیه تاریخی می پردازد و امروزه، بخش عمده ای از گردشگری را به خود اختصاص داده است؛

• • گردشگری طبیعت گرا: تأکید بر جاذبه های طبیعی و پناه بردن به آغوش طبیعت زیبا و تحسین و درک و لذّت بردن از جاذبه های طبیعی است.

• گردشگری تفریحی: شرکت در فعّالیت های ورزشی، استفاده از چشمه های آب معدنی، حمّام آفتاب و برخوردهای اجتماعی در محیطی دلنشین و راحت است.